برای دلمان دعا کنیم

امام خواسته های نورانی خود را در مورد قلب،در محور های زیر مطرح می نماید:

گرایش قلب،سرگرمی قلب،بیداری و سرزندگی قلب،قوت و نیرومندی قلب،جهت گیری قلب،حرکت قلب،رام و راهوار بودن قلب.

در اینجا به دو مورد آن اشاره می کنیم:

1.گرایش قلب،فقط به خدا(وَ فَرِّغ قَلبی لِمَحَبَّتِکَ)

اولین خواسته امام علیه السلام از خداوند جل جلاله این است که قلب ایشان را از محبت غیر،خالی نموده و تنها محبت خویش را در آن جایگزین نماید.محبت همان گرایشی است که هر شخصی نسبت به زیبایی و کمال دارد.

کسی که به مقام رضا دست یافته هیچ تلخی و ناگواری ای در پیشامد های زندگی نمی بیند.منطق او این است که {هر چه آن خسرو کندشیرین بود} او هرگز اعتراضی به حکم خدا ندارد و با تمام وجود از آن راضی است و بدون هیچ کراهتی آن را می پذیرد.امام صادق علیه السلام مقام رضای جد بزرگوارش رسول خدا صَلَی اَلّلهُ عَلَیهِ وَ آلِه را این گونه به تصویر می کشد:(رسول خدا صَلَی اَلّلهُ عَلَیهِ وَ آلِه هرگز نسبت به چیزی که رخ داده بود نمی گفت:ای کاش غیر آن اتفاق می افتاد.)تمام زندگی ایشان بر اساس خواسته الهی استوار بود و به مقام کامل رضا دست یافته بود.

“رضا نتیجه محبت و محبت ثمره معرفت است.اگر کسی خدا را به عنوان مبداء حکمت و رحمت شناخته باشد،به او دل می سپارد و در پیشگاهش سر می ساید و این سر ساییدن و دل سپردن،محبت است و یکی ازثمرات این محبت،رضاست.”

یکی درد و یکی درمان پسندد                 یکی وصل و یکی هجران پسندد

من از درمان و درد و وصل و هجران        پسندم آنچه را جانان پسندد

گریه ام در حرم از روی پشیمانی نیست     که پریشانی از آداب مسلمانی نیست!

در طوافند چنان موج کبوترهایت             که در این سلسله انگار پریشانی نیست!

عربی آمده پابوس تو از سمت عراق          همه ی حسرتش این است که ایرانی نیست!

دست خالیست هر آنکس به حرم می آید    در ورودی که نیازی به نگهبانی نیست!

در معطل شدن و دست رساندن به ضریح    لذتی هست که در سجده طولانی نیست..